مدرسه محل يادگيري دانش و مهارتها و کسب نگرش هايي است که فرد را در تمام مدت زندگي همراهي نموده و تضمين کننده درستي شيوه زندگي مي‌باشند . شکوفايي تمام و کمال استعدادها و دستيابي به بالا‌ترين سطوح فراگيري، نيازمند برخورداري فراگيرندگان از سلامت و رفاه مي‌باشد . بدين ترتيب سرمايه گذاري کشورها در امر آموزش،‌ که يکي از راهبردي‌ترين انواع سرمايه گذاري و بلکه مهمترين آنها مي‌باشد،‌ خواهد توانست حداکثر بازدهي را در بر داشته باشد و در غياب سطحي قابل قبول از سلامت،‌ افت بازده تحصيلي، که با نسبت هاي مردودي،‌تجديدي و نمرات پايين درسي مشخص مي‌شود‌،‌ بخش عمده‌اي از اين سرمايه گذاري را بي‌ثمر خواهد ساخت. به همين مناسبت پيش‌بيني هاي لازم براي ارتقاي سلامت دانش‌آموزان در قوانين و ديدگاههاي مختلف ملي و بين‌المللي لحاظ گرديده است.

 اصل سي‌ام از قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران، دولت را موظف مي‌سازد تا وسايل آموزش کودکان را در کنار پرورش ايشان فراهم آورد. اصول ٢٩،‌ ۴٣ و ٣ ( بند ١٢) ، همين قانون نيز دولت را موظف مي‌دارد براي سلامت تمامي افراد کشور برنامه ريزي کند . اين موارد در قوانين و بخشنامه‌ها و آيين نامه‌هاي جاري دستگاههاي اجرايي کشور متبلور مي‌گردد . در بند سيزدهم از شرح وظايف آموزش و پرورش،‌ اهتمام به تامين و پيشبرد سلامت دانش آموزان در همکاري با وزارت بهداشت،‌ درمان و آموزش پزشکي مورد تاکيد قرار دارد.